Op de eerste plek vind ik dat mensen zichzelf moeten accepteren zoals ze zijn/eruit zien.
Of dit nu met kleine of grote borsten is, dik of dun, huidskleur, haar enz. enz. Er bestaat geen uiterlijk waar iemand zich voor zou moeten schamen. Natuurlijk is uiterlijk bij sommige een gevoel en is dit gevoel voor iedereen anders.
Ik persoonlijk let niet echt op hoe iemand eruit ziet. Tuurlijk windt het me wel op, ik ben ook maar menselijk. Dat zou er voor mij zelf ook wel ernstig zijn. Ik ben 1.94 meter, ik weeg 149 kg (waarvan 117 kg spiermassa) en ik ben niet super groot geschapen. Heb ik hier problemen mee? Soms. Tuurlijk zou ik graag iets aan kg kwijt willen of als ik een wens mocht doen een iets groter geschapen lid. Maar waarom? Hij werkt toch? Ik heb een prachtige vrouw (1.70 meter, 118 kg en een ijzersterke persoonlijkheid) en ik heb er 3 kids mee gemaakt. Van die kan bekeken is er dus niet mis mee en dit zou niet anders zijn met 3 cm erbij. Ofwel gewoon jezelf accepteren. De sauna heeft me ogen hier echt bij open gemaakt. Ik ben dan misschien wel groot, maar heb een heel klein hartje. Ik durfde niet naar de sauna, maar heb het ooit 1 keer gedaan met me handen voor me kruis. Ik kwam er als snel achter dat mensen daar niet naar me kruis keken, maar gewoon wilde ontspannen en gezelligheid zochten. Nu gaan we regelmatig naar de sauna in hetzelfde dorp waar we wonen en daar ontmoeten we vrienden en kennissen. Ik zou het niet meer anders willen.
